The Crazy Story Behind Cap Moderne

Στην άλλη πλευρά του κόλπου από Μονακό, υπάρχει ένας εξαιρετικός πολιτιστικός και φυσικός χώρος γνωστός σήμερα ως Cap Moderne. Αυτό το αντισυμβατικό μουσείο αποτελείται από Αϊλίν ΓκρέιΗ βίλα E-1027, Λε ΚορμπιζιέΤο Cabanon, οι εξοχικές καμπίνες και το μπαρ-εστιατόριο Etoile de Mer (το οποίο σταμάτησε να λειτουργεί το 1984) — όλα μυθικά αρχιτεκτονικά σύμβολα σε περιβάλλον εξαιρετικής φυσικής ομορφιάς. Η συλλογή των θρυλικών κτιρίων στην καρδιά του μετονομάστηκε σε Καπ Μοντέρνε όταν δέχτηκε επισκέπτες για πρώτη φορά το 2015.

Το πραγματικό αστέρι της παράστασης είναι το E-1027, το σπίτι που έχτισε η εκπληκτική Ιρλανδή σχεδιάστρια Eileen Gray τη λαμπρή δεκαετία του '20. Τα πάντα, από το κρυπτικό του όνομα - χρησιμοποιώντας τη θέση στο αλφάβητο των πρώτων γραμμάτων του ονόματος της Eileen Gray (E, 7) και του τότε εραστή της Jean Badovici (10, 2) - μέχρι την ιστορία του να παραμορφώνεται από τοιχογραφίες που ζωγράφισε ο Corbusier (ενώ ήταν γυμνός) στους τοίχους του, μια δολοφονία και μια παραμελημένη εγκατάλειψη, καθιστούν αυτό το σπίτι το πιο αινιγματικό από τα πολλά μοντερνιστικά σπίτια της Γαλλίας.

Ορίστε, όπως παρουσιάστηκε στην καμπάνια του Louis Vuitton για το 2023:

Η ιστορία πίσω από το σπίτι E-1027 του Cap Modern

Το 2009, μια πολυθρόνα Dragon σε χρώμα σοκολάτας-δέρματος της Ιρλανδής σχεδιάστριας επίπλων Eileen Gray πουλήθηκε στον οίκο Christie's στο Παρίσι για 28,3 εκατομμύρια δολάρια, σπάζοντας το ρεκόρ για την διακοσμητική τέχνη του 20ού αιώνα. Όσοι γνώριζαν γνώριζαν πάντα το τεράστιο αλλά κάπως παραγνωρισμένο ταλέντο της, αλλά η δημοπρασία επίσημα -και τελικά- έστεψε την Gray ως μία από τις αθάνατες του μοντέρνου design.

Μετακόμισε στο Παρίσι το 1902 και διακρίθηκε ως πρωτοπόρος στη χρήση του βερνικιού, το οποίο ήταν τόσο σημαντικό για το κίνημα Art Deco. Τη δεκαετία του 1920 ενσωμάτωσε χρώμιο, ατσάλι και γυαλί στα σχέδιά της, παράλληλα με τους συνομηλίκους της. Μαρσέλ Μπρόιερ και Μις βαν ντερ ΡόεΑλλά είναι Λε Κορμπιζιέ, τη σύγχρονή της και κάποτε φίλη, με την οποία η ιστορία του Γκρέι στην Κυανή Ακτή είναι περισσότερο συνυφασμένη.

Η Γκρέι και ο εραστής της, Ρουμάνος κριτικός Ζαν Μπαντόβιτσι, έψαχναν να χτίσουν μια ερωτική φωλιά στην παραλία στην Κυανή Ακτή, και εδώ η Γκρέι βρήκε την τέλεια απομονωμένη τοποθεσία. Από το 1926 έως το 1929 — χωρίς να έχει ιδέα ότι δημιουργούσε ένα αριστούργημα χρόνια μπροστά από την εποχή του — η Γκρέι επέβλεπε κάθε λεπτομέρεια της κατασκευής του σπιτιού, συμπεριλαμβανομένης της μεταφοράς των μουλαριών που μετέφεραν υλικά πάνω και κάτω από τους λόφους μέχρι το σημείο.

Χτισμένο σε μια ήπια πλαγιά, βουτηγμένη στο μεσογειακό ήλιο και πυκνή βλάστηση από πεύκα, το σπίτι ήταν η κορωνίδα του μοντερνισμού: κλιμακωτό με τετράγωνα επίπεδα λευκού, παράθυρα από το δάπεδο μέχρι την οροφή, συρόμενες πόρτες και ανοιχτούς χώρους που αξιοποιούσαν πλήρως τη θάλασσα και τον ουρανό. Είναι ένα θαύμα κομψότητας και απλότητας, με ορθογώνιες στέγες και τοίχους από λευκό σκυρόδεμα, το είδος του σπιτιού που μέχρι τώρα μπορεί να είχαμε ξαναδεί, αλλά που κανείς άλλος εκτός από τον Γκρέι δεν θα μπορούσε να ονειρευτεί το 1929.

Το ονόμασε E-1027, έναν αριθμητικό κώδικα: E για την Eileen, IO για το J όπως στο Jean, 2 για το B όπως στο Badovici και 7 για το G όπως στο Gray, επινοημένος ως φόρος τιμής στις αλληλένδετες ζωές τους.

Είναι μια απότομη πλαγιά που περνάει μέσα από ελαιόδεντρα και θάμνους δεντρολίβανου και φτάνει μέχρι τους απόκρημνους βράχους. Η Γκρέι το διακόσμησε με τα δικά της σχέδια, προσθέτοντας έξυπνες πινελιές, όπως μια πισίνα με μαύρα πλακάκια που γέμισε με άμμο και όπου χαλάρωνε για ένα κοκτέιλ.

Εισάγω Charles-Édouard Jeanneret (γνωστός ως Le Corbusier), ο οποίος επισκεπτόταν συχνά την Μπαντόβιτσι και την Γκρέι στο παραθαλάσσιο ειδυλλιακό τους περιβάλλον. Είτε τον απειλούσε είτε όχι το ταλέντο της, οι περισσότεροι μελετητές συμφωνούν ότι ο Λε Κορμπιζιέ είχε εμμονή με την Γκρέι και το θριαμβευτικό της E-1027.

Ήταν τόσο ζηλιάρης, μάλιστα, που το 1938, αφού η αμφιφυλόφιλη Γκρέι χώρισε με την Μπαντοβίτσι και επέστρεψε στην αγάπη για τις γυναίκες, ο Λε Κορμπιζιέ ανέλαβε ο ίδιος να ζωγραφίσει -μερικοί λένε ότι βεβήλωσε- τους εσωτερικούς τοίχους με οκτώ φανταχτερές τοιχογραφίες που απεικόνιζαν φορτισμένες λεσβιακές εικόνες. Για να προσθέσει στην προσβολή, τράβηξε φωτογραφίες του να το κάνει αυτό, φορώντας μόνο τα χαρακτηριστικά γυαλιά του. Όταν άκουσε για αυτή την αυθάδη πράξη ασέβειας, η Γκρέι τρομοκρατήθηκε και ορκίστηκε να μην επιστρέψει ποτέ.

Αλλά ο Le Corbusier συνέχισε να τον επισκέπτεται. Το 1951, ο Le Corbusier κανόνισε με τους ιδιοκτήτες του καφέ L'Etoile de Mer (στο οικόπεδο δίπλα στην E-1027) να κατασκευάσουν μια καλύβα στην παραλία που θα συνδεόταν με το εστιατόριό τους.

Σύντομα, πρόσθεσε έναν υπερ-αποδοτικό ξενώνα δίπλα στο ακίνητο. Στην E-1027, το δράμα μετατράπηκε σε τραγωδία. Ναζί στρατιώτες λεηλάτησαν το σπίτι και το χρησιμοποίησαν για σκοποβολή κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Το 1996, ο εθισμένος στη μορφίνη ιδιοκτήτης του δολοφονήθηκε εκεί. Το σπίτι εγκαταλείφθηκε και αφέθηκε νεκρό, κακοποιημένο από την ερείπωση, οικειοποιήθηκε και υπέστη ζημιές από καταπατητές, ναρκομανείς και περιπλανώμενους.

Τελικά, το 2000, μια ομάδα ανήσυχων οικολόγων και η τοπική επιτροπή ορόσημων παρενέβησαν για να διασώσουν έναν από τους πιο ξεχωριστούς αρχιτεκτονικούς θησαυρούς της χώρας από την καταστροφή.

Η ιστορία πίσω από το Cabanon le Corbusier

Όποια και αν είναι η θεωρία σας για τον ρόλο του Le Corbusier στην εξαφάνιση του έργου της Eileen Gray σε δεκαετίες αφάνειας, το μικρό του Cabanon είναι ευφυές, ένα αριστούργημα υψηλού στυλ και εύκολης συντήρησης, φωλιασμένο ανάμεσα στα εσπεριδοειδή σαν το σπίτι και τα δέντρα να είναι ενωμένα στις ρίζες τους.

Ο Corbu πίστευε ότι ένα σπίτι θα έπρεπε να είναι μια μηχανή για να ζει κανείς μέσα σε αυτό, και αυτό είναι ένα κατόρθωμα αποτελεσματικότητας, όπου η κρεβατοκάμαρα, η τραπεζαρία, οι καρέκλες που λειτουργούν και ως κουτιά αποθήκευσης, το μπάνιο και τα ντουλάπια είτε έχουν την ειδική τους γωνιά είτε εξαφανίζονται στους τοίχους αυτού του μικροσκοπικού, ξύλινου χώρου.

Παντού υπάρχουν κυβιστικές τοιχογραφίες σε φωτεινό μπλε, ηλεκτρικό πράσινο και κίτρινο, τις οποίες ο Corbu λάτρευε να αποδίδει, με τον αρχιτέκτονα να νιώθει πιο άνετα με ένα άλλο μέσο. Το μικροσκοπικό εστιατόριο που συνδέεται με το σπίτι με μια πόρτα είναι κομψό, και κάθε γωνιά του δωματίου, από το στρογγυλεμένο μπαρ με vintage καράφες και ζωγραφισμένο με ψάρια, μέχρι το μικροσκοπικό τραπέζι στη γωνία, έχει την πατίνα της φθοράς και του στυλ.

Ο Λε Κορμπιζιέ πέρασε πολλές ήρεμες διακοπές στο Λε Καμπανόν και κάθε φορά που κατέβαινε τα σκαλιά για να πηδήξει στα κύματα ή για να ξαναρχίσει τη ζωγραφική του, περνούσε από το E-1027, σε απόσταση λίγων μέτρων. Αναρωτιέται κανείς ποιες ήταν οι αναμνήσεις του από το μέρος ή από την Αϊλίν Γκρέι ή αν επέλεγε καν να έχει πρόσβαση σε αυτά. Λέγεται ότι ο Λε Κορμπιζιέ θαύμαζε πραγματικά το έργο του πρώην γείτονά του, αλλά είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς τι τον ώθησε να οικειοποιηθεί τους τοίχους μιας βίλας που δεν του ανήκε.

Κάποιοι έχουν πει ότι αργότερα, ο Κόρμπου μπορεί να ανέλαβε την ευθύνη για κάποιο από τα σχέδια του Γκρέι. Η Λάνι Γκούντμαν δεν το ωραιοποιεί. «Οι τοιχογραφίες του Κόρμπου αποτελούν αναμφισβήτητη πράξη σαμποτάζ, είτε είχε επίγνωση του τι έκανε είτε όχι», λέει. «Ως πρώην φίλος και μέντορας του Γκρέι, σίγουρα δεν ήταν πολύ αφοσιωμένος στην επιτυχία της».

Σίγουρα, της όφειλε κάποια ευγνωμοσύνη που τον τράβηξε σε αυτή την καταπράσινη γωνιά της Ριβιέρας εξαρχής, τουλάχιστον όσο ζούσε. Τον Αύγουστο του 1965, πνίγηκε ενώ κολυμπούσε στο νερό στους πρόποδες του λόφου, στην παραλία ακριβώς κάτω από το Le Cabanon και την E-1027.

Βίντεο περιήγηση στο Cap Moderne

Πληροφορίες επίσκεψης για το Cap Moderne

Θέλουν περισσότερα? Εδώ είναι ένα λίστα με διάσημες βίλες, τις διασημότητες που τα είχαν και τα τρελά πράγματα που συνέβησαν εκεί.