The History of Monaco

There are many books written about the long and exciting history of Monaco and the Grimaldi Family. Below, you will get a condensed version of this history.

De oorsprong van Monaco tot de 13e eeuw

Vanaf de vroegste prehistorie en de oudheid, de Rots van Monaco en de natuurlijke haven diende als toevluchtsoord voor primitieve bevolkingsgroepen en vervolgens voor zeevaarders die vanuit het oosten waren vertrokken. Het was in de 6e eeuw voor Christus dat een Ligurische stam die zich in de regio had gevestigd, Monaco zijn naam zou hebben gegeven.

Na de Feniciërs, van de 2e eeuw voor Christus tot de 5e eeuw na Christus, trokken de Romeinen de regio binnen. Ze gebruikten de waterkant van Monaco, die de naam “Portus Herculis Monoeci” (Port d'Hercule) aannam.

Vanaf het begin van de 6e eeuw tot het einde van de 10e eeuw kreeg de regio te maken met vele invasies. Pas in het jaar 975 slaagde de graaf van de Provence erin de Saracenen uit de weg te ruimen, wat het begin van een nieuw tijdperk markeerde.

In 1162, Genua het gezag over de Ligurische kust werd erkend door keizer Frédéric I Barberousse, uit Porto Venere all the way to Monaco.

In 1191 stond keizer Henri VI uiteindelijk de Rots van Monaco af aan Genua, samen met de haven en aangrenzende landen. De Genuezen installeerden een kolonie op de Rots en bouwden een fort (1215), dat de grenspost ten westen van de Republiek werd.

In 1270, a civil war in Genoa opposed the Guelfes, supporters of the Pope, and the Gibelins, supporters of the Germanic Roman Emperor. Following a victory won by the Gibelins, many Guelfe families were banished into exile, including that of the Grimaldis.

Door te volharden overtrof deze machtige familie van Genuese patriciërs de list van de geschiedenis en vestigde zich aan het begin van de Middeleeuwen op de Rots van Monaco. Als reactie op de ballingschap die aan de Welfen werd opgelegd, werd het fort van Monaco op 8 januari 1297 verrast door een bende van hen onder leiding van François Grimaldi, bijgenaamd “Malizia”.

13e-19e eeuw: de familie Grimaldi

Charles Grimaldi, leider van de Welfen, nam bezit van de Rots op 12 september 1331, maar nam pas in 1342 de titel “Heer van Monaco” aan. In 1346 en 1355 verwierven de Grimaldis de heerlijkheden en leengoederen van Menton and Roquebrune. Samen met dat van Monaco zouden deze heerlijkheden van 1633 tot 1861 het grondgebied van het Prinsdom vormen.

Vóór zijn dood in 1454 maakte Jean I een aantal fundamentele afspraken in zijn testament die de basis zouden vormen voor de opvolging in het Huis van Monaco voor de komende vijf eeuwen. Hij verordende dat mannelijke kinderen zouden slagen op grond van eerstgeboorterecht: als er geen mannelijke nakomelingen waren, zouden alleen dan vrouwen worden opgeroepen, op voorwaarde dat hun nakomelingen de naam Grimaldi en het wapen zouden aannemen.

Tijdens de 15e eeuw werd de Seigneurie met name erkend door de hertog van Savoye en, in 1512, door de koning van Frankrijk: alle vazallen aan Genua verdwenen zo. Lambert Grimaldi, die van 1458 tot 1494 soevereine heer van Monaco was, was raadgever en kamerheer van Karel VIII van Frankrijk; deze bevoorrechte relatie op het hoogste staatsniveau breidde de activiteiten van Rainier I en Charles I uit.

Allianties brachten de Heren van Monaco dichter bij Frankrijk, om tegen Napels te vechten, om onder de bescherming van Spanje te vallen van 1524 tot 1641, voordat koning Lodewijk XIII van Frankrijk, in het Verdrag van Péronne (1641), uiteindelijk het Prinsdom binnen het gebied herpositioneerde. Franse invloedssfeer.

In 1633, the Spanish Chancery recognized the title “Prince of Monaco” which had been used as early as 1612 by Honoré II when signing his notarial deeds. The Treaty of Péronne declared attribution of the fiefs of Le Valentinois, Carladès, Les Baux and Saint-Rémy to Prince Honoré II and his son.

In december 1678 vaardigde Lodewijk I de wettelijke statuten van het Prinsdom uit, ook wel bekend als de “Code Louis”. De gehechtheid van “Fort d'Hercule” aan Frankrijk in 1793 zou niet blijven duren, aangezien de rechten en prerogatieven van de prinsen door het Verdrag van Parijs in 1814 aan hen werden hersteld.

Een hedendaagse Fransman, abbé Dupaty, wiens boek uit 1785 'Reizen door Italië' vond Monaco “gevuld met drie vissersboten en een Nederlands schip … twee of drie straten met loodrechte rotsen; achthonderd ellendelingen die sterven van de honger; een vervallen kasteel; een bataljon Franse troepen; een paar sinaasappel-, olijf- en moerbeibomen, verspreid over een paar hectare land, zelf verspreid over rotsen; dat is vrijwel het beeld van Monaco… hier is alleen maar extreme armoede en ellende.”

De 19e eeuw tot heden

Charles III verkocht zijn rechten op Menton en Roquebrune in februari 1861 aan Frankrijk, in een verdrag waarin één clausule voorzag in de oprichting van een douane-unie tussen de twee staten. Dit werd in 1865 afgerond.

The Société des Bains de Mer was created in 1856, together with the Casino. Several hotels were built on the Plateau des Spélugues which, in 1866, was given the name “Monte-Carlo” (Mount-Charles, after the name of the reigning Prince).

Lees meer over de geschiedenis van deze periode in onze gids voor het Monte Carlo Casino en zijn geschiedenis.

Zijn zoon, Prins Albert I, bijgenaamd de “Navigator Prins” of “Wetenschapper Prins”, was verantwoordelijk voor de grote vooruitgang die werd geboekt in de levenswetenschappen aan het begin van de 20e eeuw. In 1910 stichtte Prins Albert I het bekende Museum voor Oceanografie in Monaco, dat hij in zijn testament naliet aan het Oceanografisch Instituut dat hij in Parijs had opgericht.

In 1911 gaf hij Monaco een constitutionele structuur. Het Instituut voor Menselijke Paleontologie, dat zich vooral aan onderzoek wijdde, werd in 1920 in Parijs ingehuldigd.

In 1922 volgde Prins Lodewijk II hem op de troon. Onder zijn bewind werd in 1933 het Medisch-Juridisch Comité van Monaco opgericht, dat de grondslagen schetste voor de Conventies van Genève van 1949. Ondertussen werd het Prinsdom op 8 juli 1948 lid van de Wereldgezondheidsorganisatie.

In 1949 besteeg prins Rainier III (Rainier Louis Henri Maxence Bertrand Grimaldi, prins van Monaco) de troon. Zijn regering was er een die het Prinsdom het meest transformeerde. Hij intensiveerde en diversifieerde de activiteiten die onder de drie voorgaande regeringen waren geïntroduceerd, niet alleen op politiek, diplomatiek, internationaal, economisch en sociaal gebied, maar ook op het gebied van onderwijs en sport, gezondheidszorg, wetenschap, cultuur en communicatie. Hij voegde ook een industriële dimensie toe aan het Prinsdom.

In 1955 begon Ranier III het hof te maken en trouwde uiteindelijk met filmster Grace Kelly (lees het fascinerende verhaal over hoe ze elkaar ontmoetten en wie ze was).

Op 17 december 1962 schonk Prins Rainier III het Prinsdom een nieuwe grondwet.

In 1976 studeerde de zoon van Ranier III, Prins Albert, af aan het Lycée Albert Premier van Monaco en vervolgde zijn opleiding aan het Amherst College in Massachusetts, VS. Hij studeerde economie, muziek, Engelse literatuur en politieke wetenschappen.

In 1993 kreeg Ranier III de toelating van Monaco als lidstaat van de Verenigde Naties. Op 5 oktober 2004, na een procedure die zes jaar had geduurd, trad het Vorstendom Monaco toe tot de Raad van Europa als 46e lidstaat van deze organisatie. Tijdens de officiële ceremonie in Straatsburg verklaarde Prins Albert II namens zijn vader, Prins Rainier III: “Toelating van het Prinsdom Monaco tot de Raad van Europa is voor mij, net als voor al mijn landgenoten, een onderwerp voor legitieme bevrediging en trots. Ik ben erg blij dat Monaco is opgenomen in een organisatie die geïnspireerd is door zulke nobele ambities, dankzij de rijke diversiteit van de naties die het vertegenwoordigt.”

Op 31 maart 2005 droeg de Kroonraad van Monaco het regentschap van het kleine koninkrijk over aan Prins Albert, de troonopvolger, en zei dat Prins Rainier zijn taken als monarch niet langer kon uitoefenen. Op 6 april 2005 stierf Prins Rainier III aan orgaanfalen en werd Prins Albert Albert II, Soevereine Prins van Monaco.

Tijdlijn van Prins Albert

31 maart 2005 –De Kroonraad van Monaco draagt het regentschap van het kleine koninkrijk over aan Prins Albert, de troonopvolger, en zegt dat Prins Rainier zijn taken als monarch niet langer kan vervullen.

6 april 2005 –Prins Rainier III sterft aan orgaanfalen en Prins Albert wordt Albert II, Soevereine Prins van Monaco.

6 juli 2005 –Erkent publiekelijk het vaderschap van zijn zoon, Alexandre, geboren uit Nicole Coste, een stewardess uit Togo.

12 juli 2005 –Deel één van de formele inhuldiging als heerser van Monaco is de mis in de Sint-Nicolaaskathedraal, die het einde markeert van de rouwperiode voor Prins Rainier.

17 november 2005 –Deel twee van de formele inhuldiging is de troonsbestijging in de Sint-Nicolaaskathedraal.

16 april 2006 –Reist per hondenslee naar de Noordpool om de opwarming van de aarde onder de aandacht te brengen.

1 juni 2006 –Erkent vaderschap van zijn dochter, Jazmin Grace Grimaldi, geboren uit een Amerikaanse voormalige serveerster, Tamara Rotolo.

2 maart 2007 –Voorzitter van de openingsceremonie in Parijs van het International Polar Year, een onderzoeksprogramma met een focus op de poolgebieden, waarbij 50.000 wetenschappers uit 63 landen betrokken zijn.

28 januari 2008 –Wordt genoemd als een van de ‘Champions of the Earth’ van het Milieuprogramma van de Verenigde Naties (UNEP).

22 april 2008 –Ontvangt de UNEP-prijs, die personen erkent die buitengewoon leiderschap tonen op het gebied van milieukwesties.

5-14 januari 2009 –Voltooit een expeditie naar de Zuidpool waarbij onderweg de klimaatimpact op Antarctica wordt geëvalueerd. Hij is het enige staatshoofd dat beide polen heeft bezocht.

23 juni 2010 –Het paleis kondigt de verloving van Prins Albert aan met Charlene Wittstock, 32, een voormalig Olympisch zwemster en onderwijzeres uit Zuid-Afrika.

1 juli 2011 –Prins Albert trouwt met Charlene Wittstock tijdens een burgerlijke huwelijksceremonie in de troonzaal van het Paleis van Monaco.

2 juli 2011 –Een tweede bruiloft, een religieuze ceremonie inclusief de mis, wordt gehouden op de grote binnenplaats van het Paleis van Monaco. De ceremonie wordt uitgezonden naar de 3.500 genodigden die niet in het paleis konden passen.

14 december 2015 –Prins Albert ontvangt de Global Advocate Award 2015 van VN-secretaris-generaal Ban Ki-moon voor zijn werk op het gebied van onderzoek naar klimaatverandering en inspanningen op het gebied van milieubehoud.

Oktober 2016 –Buys his mother’s (Grace Kelly) childhood home in Philadelphia, with the idea of turning it into a museum or offices for foundation work.

For more than seven centuries, the Grimaldi Family has presided over the Principality of Monaco’s destiny. This remarkable longevity is a good illustration of the national unity between the Princes and the people of Monaco.