Brigitte Bardot en het schandaal dat Saint-Tropez beroemd maakte

‘De mooiste vrouw ter wereld’ heeft er misschien in 1973 voor gekozen om, op het hoogtepunt van haar roem en schoonheid, de schijnwerpers te verlaten om haar leven aan dieren te wijden, toch is Brigitte Bardot nooit opgehouden een iconisch figuur te zijn op het gebied van de wereld. Franse riviera.

Unlike other screen goddesses of the time such as Gina Lollobrigida and Sophia Loren, Brigitte Bardot was not a working-class lass. She came from a very bourgeois, pious Catholic family, living in a seven-bedroom apartment in the plush 16th arrondissement of Paris, not far from the Eiffel Tower.

Na drie jaar ballet te hebben gestudeerd vanaf de leeftijd van 13 jaar aan het Conservatorium van Parijs (haar collega-dansgenoot, Leslie Caron, zou later worden opgepikt door Gene Kelly om naast hem te schitteren in het Technicolor-meesterwerkEen Amerikaan in Parijs), ontwikkelde ze het elegante evenwicht en de gang die al snel de wereld zou fascineren.

In maart 1950, op 15-jarige leeftijd, verscheen Brigitte Bardot op de cover vanElletijdschrift, en de aardas verschoof. Hier was het toppunt van gratie en stijl. Ze was ingetogen, ze was katholiek, ze was helemaal rond, en toch was haar lichaam strak en sterk; de lichaamsbouw van een atleet gevormd door intense sessies vanentrechaten. She wore uncorseted cotton dresses with no elaborate lining and bright-coloured pattern bikinis.

Met Françoise Sagan, die de bestseller schreefBonjour Tristesseop 18-jarige leeftijd deelde ze een brutale glimlach, een intelligente blik en zomers op blote voeten Saint Tropez. Het waren de slimme wonderkinderen van Frankrijk. Nadat Bardot voortijdig ‘met pensioen was gegaan’ uit de bioscoop, schreef Sagan in 1975 een boek over haar, zowel een viering als een lofrede: ‘Bardot verontschuldigde zich niet voor haar absolute triomf, terwijl zoveel anderen zich verontschuldigden voor hun halve overwinningen.’

De onschuldigejeune vullinggroeide in slechts een paar jaar tijd uit tot een sekssymbool. In 1957, op 23-jarige leeftijd, schreef ze filmgeschiedenisEn God schiep de vrouw, her husband Roger Vadim’s seminal film, where her exploding sensuality is as graceful as ever, and never lewd. In a famous scene, she dances as if in a trance, barefoot, her skin glowing with sweat, her body toned and tan, and her hair wild and loose.

Ze was zo ver verwijderd van het nette en geconstrueerde beeld van de toenmalige Hollywoodsterren dat, toen de film in Amerika werd uitgebracht, deze op continentale schaal verontwaardiging veroorzaakte. Toen ze die zweetparels zagen, werden Amerikaanse mannen wild. Filmmanagers die zo'n film durfden te vertonen werden vervolgd, de film werd in sommige staten verboden en in krantenartikelen werd de verdorvenheid van dit alles aan de kaak gesteld. Als gevolg hiervan bleek de film een ​​nog groter kassucces en reisde de furore terug naar Europa.

“Ban Bardot!” advocated the morality leagues as if she were some kind of illegal drug. Bardot’s appeal is, in fact, unlike any other. Based on her great beauty, a combination of ravenous sensuality and great style, she also fascinated at least two generations because of her lifestyle. For Bardot behaved in her private life just like a man. She had no restraints; she felt alien to convention. She was no wife and no mother. She tried both, was married four times and had a child, and decided she was not cut out for it.

Ze uitte geen enkele vorm van rebellie, ze was gewoon zichzelf. In de jaren vijftig, vijftien jaar daarvoorles événementsvan mei 1968 was dergelijk gedrag zowel een schandaal als een geheime ambitie voor veel andere vrouwen. In een studie over Bardot, gepubliceerd in 1959, zei de andere Franse vrouw, die haar leven buiten de burgerlijke conventies leidde, Simone de Beauvoir, had in Bardot “absolute vrijheid” erkend. Haar levensstijl kwam voor veel bewonderaars neer op een filosofisch manifest.

John Lennon, dol op het meisje, had een gigantische poster van Bardot aan het plafond van zijn slaapkamer geprikt. Gainsbourg schreef haareen nummer nadat ze in 1968 uit elkaar gingen, genaamd Initials BBwaarin hij zingt: “Ze is helemaal tot aan haar dijen gelaarsd, en het is als een kelk voor haar schoonheid; ze draagt ​​niets anders dan een essentie van Guerlain in haar haar.

Serial biographer Marie-Dominique Lelièvre says of all the stars she turned her attention to, from Yves Saint Laurent to Coco Chanel by way of Serge Gainsbourg and Françoise Sagan, Bardot is the most complex personality she has encountered, her celebrity having worked as a smokescreen.

“Ze is de eerste vrouw die publiekelijk haar seksuele vrijheid heeft getoond”, aldus Lelièvre. “Vóór Bardot werd een vrouw die bij de geringste opwelling van minnaar veranderde, een teef genoemdsalop. Na Bardot werd zo’n vrouw simpelweg gezien alsvrij. In tegenstelling tot Hollywood-actrices die zich aan de regels hielden, stelde Bardot haar eigen regels. Ze trok vrouwen aan die net als zij wilden doen, en mannen die haar gewoon wilden.”

Helaas heeft Brigitte Bardot een tumultueus persoonlijk leven gehad vol mislukte huwelijken, depressies en zelfmoordpogingen. Ze had een hekel aan de schijnwerpers en nadat ze door fans werd lastiggevallen tijdens het winkelen in St. Tropez, trok ze zich op het hoogtepunt van haar carrière terug uit de publieke belangstelling, omdat ze niet langer beroemd wilde worden. Desondanks is Bardot vandaag de dag nog steeds een icoon.

Her parents had a house in St Tropez, and in 1958 Brigitte Bardot bought an estate adjoining farm where she still lives today: the Madrague. Since then she became a relative recluse, only coming out to speak for animal rights.

Hoewel ze hier nog steeds woont, wordt Bardot tegenwoordig zelden gezien in Saint Tropez, maar veel beroemdheden hebben haar plaats ingenomen, genietend van wilde champagnespuitende feesten en zonnebaden op het strand waar een jonge Brigitte Bardot ooit voor de camera's poseerde en de Rivièra veranderde. voor altijd.