Brigitte Bardot en het schandaal dat Saint-Tropez beroemd maakte

‘De mooiste vrouw ter wereld’ heeft er misschien in 1973 voor gekozen om, op het hoogtepunt van haar roem en schoonheid, de schijnwerpers te verlaten om haar leven aan dieren te wijden, toch is Brigitte Bardot nooit opgehouden een iconisch figuur te zijn op het gebied van de wereld. Franse riviera.

In tegenstelling tot andere filmgodinnen uit die tijd, zoals Gina Lollobrigida en Sophia Loren, was Brigitte Bardot geen meisje uit de arbeidersklasse. Ze kwam uit een zeer burgerlijk, vroom katholiek gezin en woonde in een appartement met zeven slaapkamers in het chique 16e arrondissement van Parijs, niet ver van de Eiffeltoren.

Na drie jaar ballet te hebben gestudeerd vanaf de leeftijd van 13 jaar aan het Conservatorium van Parijs (haar collega-dansgenoot, Leslie Caron, zou later worden opgepikt door Gene Kelly om naast hem te schitteren in het Technicolor-meesterwerkEen Amerikaan in Parijs), ontwikkelde ze het elegante evenwicht en de gang die al snel de wereld zou fascineren.

In maart 1950, op 15-jarige leeftijd, verscheen Brigitte Bardot op de cover vanElletijdschrift, en de aardas verschoof. Hier was het toppunt van gratie en stijl. Ze was ingetogen, ze was katholiek, ze was helemaal rond, en toch was haar lichaam strak en sterk; de lichaamsbouw van een atleet gevormd door intense sessies vanentrechatenZe droeg katoenen jurken zonder korset, zonder opvallende voering, en bikini's met felle kleuren.

Met Françoise Sagan, die de bestseller schreefBonjour Tristesseop 18-jarige leeftijd deelde ze een brutale glimlach, een intelligente blik en zomers op blote voeten Saint Tropez. Het waren de slimme wonderkinderen van Frankrijk. Nadat Bardot voortijdig ‘met pensioen was gegaan’ uit de bioscoop, schreef Sagan in 1975 een boek over haar, zowel een viering als een lofrede: ‘Bardot verontschuldigde zich niet voor haar absolute triomf, terwijl zoveel anderen zich verontschuldigden voor hun halve overwinningen.’

De onschuldigejeune vullinggroeide in slechts een paar jaar tijd uit tot een sekssymbool. In 1957, op 23-jarige leeftijd, schreef ze filmgeschiedenisEn God schiep de vrouw, de baanbrekende film van haar echtgenoot Roger Vadim, waarin haar exploderende sensualiteit even gracieus is als altijd, en nooit obsceen. In een beroemde scène danst ze als in trance, op blote voeten, haar huid gloeiend van het zweet, haar lichaam strak en gebruind, en haar haar wild en los.

Ze was zo ver verwijderd van het nette en geconstrueerde beeld van de toenmalige Hollywoodsterren dat, toen de film in Amerika werd uitgebracht, deze op continentale schaal verontwaardiging veroorzaakte. Toen ze die zweetparels zagen, werden Amerikaanse mannen wild. Filmmanagers die zo'n film durfden te vertonen werden vervolgd, de film werd in sommige staten verboden en in krantenartikelen werd de verdorvenheid van dit alles aan de kaak gesteld. Als gevolg hiervan bleek de film een ​​nog groter kassucces en reisde de furore terug naar Europa.

"Ban Bardot!" propageerde de moraliteitscompetities alsof ze een soort illegale drug was. Bardots aantrekkingskracht is in feite ongeëvenaard. Gebaseerd op haar grote schoonheid, een combinatie van vraatzuchtige sensualiteit en geweldige stijl, fascineerde ze minstens twee generaties met haar levensstijl. Want Bardot gedroeg zich in haar privéleven net als een man. Ze had geen beperkingen; ze voelde zich vervreemd van conventies. Ze was geen echtgenote en geen moeder. Ze probeerde beide, trouwde vier keer en kreeg een kind, en besloot dat ze er niet voor gemaakt was.

Ze uitte geen enkele vorm van rebellie, ze was gewoon zichzelf. In de jaren vijftig, vijftien jaar daarvoorles événementsvan mei 1968 was dergelijk gedrag zowel een schandaal als een geheime ambitie voor veel andere vrouwen. In een studie over Bardot, gepubliceerd in 1959, zei de andere Franse vrouw, die haar leven buiten de burgerlijke conventies leidde, Simone de Beauvoir, had in Bardot “absolute vrijheid” erkend. Haar levensstijl kwam voor veel bewonderaars neer op een filosofisch manifest.

John Lennon, dol op het meisje, had een gigantische poster van Bardot aan het plafond van zijn slaapkamer geprikt. Gainsbourg schreef haareen nummer nadat ze in 1968 uit elkaar gingen, genaamd Initials BBwaarin hij zingt: “Ze is helemaal tot aan haar dijen gelaarsd, en het is als een kelk voor haar schoonheid; ze draagt ​​niets anders dan een essentie van Guerlain in haar haar.

Seriebiografe Marie-Dominique Lelièvre zegt dat van alle sterren waar ze haar aandacht op richtte, van Yves Saint Laurent tot Coco Chanel, via Serge Gainsbourg en Françoise Sagan, Bardot de meest complexe persoonlijkheid is die ze ooit is tegengekomen. Haar beroemdheid heeft daarbij als rookgordijn gewerkt.

“Ze is de eerste vrouw die publiekelijk haar seksuele vrijheid heeft getoond”, aldus Lelièvre. “Vóór Bardot werd een vrouw die bij de geringste opwelling van minnaar veranderde, een teef genoemdsalop. Na Bardot werd zo’n vrouw simpelweg gezien alsvrij. In tegenstelling tot Hollywood-actrices die zich aan de regels hielden, stelde Bardot haar eigen regels. Ze trok vrouwen aan die net als zij wilden doen, en mannen die haar gewoon wilden.”

Helaas heeft Brigitte Bardot een tumultueus persoonlijk leven gehad vol mislukte huwelijken, depressies en zelfmoordpogingen. Ze had een hekel aan de schijnwerpers en nadat ze door fans werd lastiggevallen tijdens het winkelen in St. Tropez, trok ze zich op het hoogtepunt van haar carrière terug uit de publieke belangstelling, omdat ze niet langer beroemd wilde worden. Desondanks is Bardot vandaag de dag nog steeds een icoon.

Haar ouders hadden een huis in Saint-Tropez, en in 1958 kocht Brigitte Bardot een landgoed met boerderij waar ze nog steeds woont: de Madrague. Sindsdien is ze een familielid dat zich terugtrekt en alleen nog opkomt voor dierenrechten.

Hoewel ze hier nog steeds woont, wordt Bardot tegenwoordig zelden gezien in Saint Tropez, maar veel beroemdheden hebben haar plaats ingenomen, genietend van wilde champagnespuitende feesten en zonnebaden op het strand waar een jonge Brigitte Bardot ooit voor de camera's poseerde en de Rivièra veranderde. voor altijd.