Η διασημότητα που έκανε τις Κάννες

Οι Κάννες σήμερα είναι ένας πανέμορφα λαμπερός προορισμός jet-set. Παίζει οικοδεσπότη τον ομώνυμο Φεστιβάλ κινηματογράφου, μαζί με εκθέσεις σκαφών, εκθέσεις αυτοκινήτων, συνέδρια ακίνητης περιουσίας, ρεγκάτ για γιοτ — η λίστα συνεχίζεται και συνεχίζεται. Υπάρχουν καταστήματα Dior και Prada, Chanel και Louis Vuitton… καλό φαγητό… superyachts και supercars… σπίτια στους λόφους με εντυπωσιακές τιμές.

Αλλά οι Κάννες δεν ήταν πάντα η επιτομή της ευρωπαϊκής αίγλης. Πριν φιλοξενήσει το πιο μοδάτο φεστιβάλ κόκκινου χαλιού στον κόσμο, ήταν απλώς ένα απλό ψαροχώρι. Μέχρι που εμφανίστηκε ο Λόρδος Brougham.

Henry Peter Brougham ξεχωρίζει ως ένας από τους πιο διάσημους, προνοητικούς, σημαντικούς και εντυπωσιακούς Βρετανούς πολιτικούς στην ιστορία. Σκωτσέζος στην καταγωγή και δικηγόρος με εκπαίδευση, στα 14 του πήγε στο Πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου, όπου σπούδασε Ανθρωπιστικές Επιστήμες και Φιλοσοφία. Εδώ απέκτησε το ενδιαφέρον και τις δεξιότητές του στη δημόσια ομιλία και βοήθησε στην ίδρυση του Η κριτική του Εδιμβούργου. Ήταν γνωστός ως ένας πολύχρωμος χαρακτήρας με έντονη προσωπικότητα.

In 1810, he entered Parliament and almost immediately championed an Act outlawing one of the greatest injustices of the age: the slave trade. Learned, passionate and superbly eloquent, he was frequently quoted in newspapers and became famous as one of the greatest advocates of the day.

Περαιτέρω ενίσχυση της διασημότητάς του ήταν το εξαιρετικό του επίτευγμα να υπερασπιστεί με επιτυχία το Queen, Caroline of Brunswick, ενάντια σε μια ψευδή κατηγορία για μοιχεία που επινοήθηκε από τον φρικτό σύζυγό της, Βασιλιάς Γεώργιος Δ'. Ο Brougham έγινε μια σημαντική διασημότητα της εποχής για τους χαρισματικούς λόγους του και την υπεράσπιση της Καρολάιν. Ήταν πολύ αναγνωρίσιμος και πολλά πλήθη έρχονταν συχνά όταν επισκεπτόταν πόλεις έξω από την πρωτεύουσα.

Οι πολιτικοί σκιτσογράφοι της εποχής απολάμβαναν με μεγάλη ευχαρίστηση την καρικατούρα του ειλικρινούς βουλευτή και δικηγόρου, με τη μακριά μύτη του και το σήμα κατατεθέν του καρό παντελόνι.

Αμέσως μετά, βοήθησε στη δημιουργία του Πανεπιστήμιο του Λονδίνου και το Εταιρεία για τη Διάχυση της Χρήσιμης Γνώσης, με σκοπό να διαθέσει καλά βιβλία σε χαμηλές τιμές στην εργατική τάξη. Ήταν σε μεγάλο βαθμό υπεύθυνος για την ίδρυση του κεντρικού ποινικού δικαστηρίου στο Λονδίνο και της δικαστικής επιτροπής τουΙδιωτικό Συμβούλιο. Έκανε μεγάλη ταχύτηταμετοχικό κεφάλαιοδιαδικασίες, ένα νομαρχιακό δικαστικό σύστημα, και ήταν ηγέτης στην επιβολή του κοινοβουλευτικού Μεταρρυθμιστικός νόμος του 1832 μέσα απόΒουλή των Λόρδων, ένα κρίσιμο στάδιο στον δρόμο προς την καθολική ψηφοφορία.

As if all that wasn’t impressive enough, he went on to argue many precedent-setting cases of the era. At the time, British sailors and soldiers were still flogged for infractions, and when one newspaper ran an article criticizing the barbaric practice, its publishers were sued by the Crown for libel. Brougham successfully defended them. He also gained an acquittal for 38 weavers from Manchester, a major textile center, accused of attempting to unionize. He gained further admiration by proposing to guarantee freedom of the press.

Brougham had less success in his personal life. In the summer of 1819, he learned that he’d gotten a woman pregnant, and so he secretly married her — Mary Anne Spalding, a widow with two children — and the couple had a daughter, who was born that November. Their second child was born not long after.

Sadly, their marriage was an unhappy one due to an intellectual mismatch, and both daughters were doomed to die young. Exhausted, in 1834 Brougham left office, never to return. His brother had just died and he was tired from years of overwork.

In the winter of 1834, his six-horse carriage arrived in Cannes. On board: Grand Chancellor Henry Brougham, and his sick daughter Eléonore-Louise. They were heading to Italy where they hoped to cure her respiratory ailments (at the time, they didn’t know what the cause of ‘consumption’ was: tuberculosis). But the carriage was forced to stop, and Brougham was warned that they would not be able to enter Italy. An outbreak of cholera meant his route was blocked and he had to wait in Cannes for the quarantine order to be lifted.

Αυτή δεν ήταν η υποδοχή που περίμενε ο Brougham: είχε συνηθίσει να ακολουθεί τον δικό του τρόπο, και, όπως το ιστορικός Macaulay είπε, «Δεν υπάρχει κανένας άλλος άνθρωπος του οποίου η είσοδος σε οποιαδήποτε πόλη θα ήταν τόσο βέβαιο ότι θα τον χαιρετούσαν με φασαρία». Ωστόσο, παρόλο που ο Brougham βουρκώθηκε, ο συνοριοφύλακας έμεινε σταθερός. Γράφεται ιστορία σε τέτοια περιστατικά.

Έτσι γύρισαν πίσω και σταμάτησαν στο χωριό όπου πέρασαν το προηγούμενο βράδυ και νοίκιασαν ένα δωμάτιο στο «Auberge Pinchinat» — το μοναδικό πανδοχείο της πόλης. Βρίσκεται στην κορυφή του κόλπου, με θέα στο Îles de Lérins, sheltered by high ground to the west, north and south, Κάννες was then a fishing-village called Le Suquet, with no more than three hundred inhabitants and two streets of very humble Provençal houses.

In the days that followed, Brougham fell in love with this small port at the foot of the Suquet tower. He toured the area, and the red rock of the Esterel captivated his heart. He was hooked. “In this enchanted atmosphere, it is a delight for me who loves dreams, to forget for a few moments the ugliness and miseries of life”, έγραψε σε έναν φίλο που παρέμεινε στο Λονδίνο. Μια μέρα, δύο μέρες και μετά περισσότερες… Ενώ ανακάλυπτε το περιβάλλον, ο Μπρόχαμ φαντάστηκε τη ζωή που θα μπορούσαν να έχουν αυτός και η κόρη του αν εγκαταστάθηκαν εκεί.

Ένας από τους καλεσμένους στο Auberge Pinchinat είπε: «Εκεί έχουν τοποθετηθεί δέκα διαμερίσματα, καθώς και μια μικρή βίλα στους παλιούς στάβλους. Άλλα μικρά σπίτια χτίστηκαν στο πάρκο. Αυτό, στην εποχή του Brougham, ήταν πολύ πιο εκτεταμένο τόσο προς το Croix des Garde όσο και προς τη La Bocca… Ζούμε καλά εδώ. Η βίλα είναι ακόμα όμορφα φτιαγμένη και το μέρος είναι ευχάριστο.»είπε ένας από τους κατοίκους.«Ίσως θα μπορούσαμε να σκεφτούμε να σφραγίσουμε μια πλάκα στην είσοδο για να μας υπενθυμίσει ότι εδώ εγκαταστάθηκε ο Brougham». she suggested. This plaque can still be seen today in the small rue du port which joins the boulevard Jean-Hibert and the rue Georges-Clemenceau.

Η Brougham μαγεύτηκε από τη χειμωνιάτικη ζεστασιά, το φως και το τοπίο. Απόλαυσε επίσης την τοπική μπουγιαμπέζ, ακόμη και τα αραιά κρασιά της περιοχής. Ματαιώθηκε σε μια προσπάθεια να νοικιάσει ένα σπίτι που χρησιμοποιούσε κάποτε ο Ναπολέοντας (οι Γάλλοι αντιτάχθηκαν στην κατάληψή του από έναν Άγγλο), μέσα σε μια εβδομάδα αγόρασε μια έκταση γης με θέα στη θάλασσα και άρχισε να εργάζεται για τα σχέδια να χτίσει Βίλα Éléonore-Louise . Ονόμασε τη βίλα, η οποία ολοκληρώθηκε λίγα χρόνια αργότερα, από την κόρη του, για την οποία την έχτισε. Η μοίρα είχε άλλα σχέδια: η κόρη του πέθανε το 1839 και αποφάσισε να κάνει δικό του το πύργο.

Έγραψε στους ανθρώπους πίσω στο σπίτι ότι ήταν «Απολαμβάνοντας το απολαυστικό κλίμα της Προβηγκίας, τον καθαρό ουρανό και το δροσιστικό αεράκι της, ενώ το απέραντο γαλάζιο της Μεσογείου απλώθηκε μπροστά μας. Οι πορτοκαλεώνες και οι φυτείες κασσιών αρωματίζουν τον αέρα γύρω μας και τα δάση πίσω, στεφανωμένα με πεύκα και αειθαλή βελανιδιές, και καταλήγοντας στις Άλπεις, μας προστάτευαν με τον αιώνιο γρανίτη τους, από τους ψυχρούς ανέμους του βορρά».

Then, in a phenomenon that repeated itself to the extent that it became a critical factor in the development of the coast, Lord Brougham himself became an attraction. His enthusiasm for Cannes and its mild winters attracted the wealthy and powerful from across Europe. They, too, built spacious villas. His patronage of the town made it the talk of Europe; royalty and aristocrats from Queen Victoria to the Tsar of Russia made a point of holidaying there, and the town took full advantage of its newfound fame. As this word-of-mouth marketing spread, hotels were built. Gradually, the fishing village passed into history, and the glamorous Cannes as we know it was born.

«Κάποια στιγμή» έγραψε Ο βιογράφος του Brougham GT Garratt, «Όλοι οι σημαντικοί φαίνεται να έχουν παρασυρθεί για να τον δουν στη Νότια Γαλλία». Ο Brougham δεν ήταν τίποτα, αν όχι ένας τράβηγμα χορδών. Αφού εγκαταστάθηκε στις Κάννες, χρησιμοποίησε τη φιλία του Βασιλιάς Λουδοβίκος-Φίλιππος to have Cannes improved.

The local roads were so poor that the best way to reach the town was by sea. The bay, though fine when the wind was northerly, was impossible for coastal vessels to use when it was blowing from the south. Cannes needed an artificial harbor: not only would this enable Brougham and his friends to reach their private paradise more conveniently, it would also allow the produce from Grasse to be exported far more easily and cheaply than carting it over land to Marseille.

Το 1838, σχεδίασε «την άμαξα Brougham», την πρώτη τετράτροχη άμαξα που προοριζόταν να σύρεται από ένα μόνο άλογο. Η άμαξα Brougham έγινε πολύ δημοφιλής μεταξύ των ευγενών και των βασιλιάδων της εποχής. Οι αδελφοί Studebaker υιοθέτησαν το σχέδιο της άμαξας στις Ηνωμένες Πολιτείες πουλώντας το σε πλούσιους και διάσημους, συμπεριλαμβανομένων των Προέδρων, όπως ο Benjamin Harrison, ο William McKinley και ο Theodore Roosevolt. Μια μηχανοκίνητη έκδοση δημιουργήθηκε αργότερα και ήταν πολύ δημοφιλής. Η General Motors και η Ford υιοθέτησαν το όνομα Brougham για τα αυτοκίνητά τους καθώς έγινε συνώνυμο της ποιότητας και της κομψότητας.

Την ίδια περίπου εποχή, έπεισε τον Λουδοβίκο-Φίλιππο να βάλει σχεδόν δύο εκατομμύρια φράγκα για έναν κυματοθραύστη στη δυτική πλευρά του κόλπου και οι εργασίες ξεκίνησαν το 1838. Το 1847 Εγχειρίδιο Murray περιέγραψε τις Κάννες ως α “Καλή και χαρούμενη μικρή πόλη”. Με την ευγενική παραχώρηση του Brougham, οι Κάννες είχαν φτάσει.

Στις Κάννες, η βίλα του Brougham ήταν η πρώτη από τις πολλές. Ένας από τους φίλους του, Τόμας Ρόμπινσον Γούλφιλντ, έγινε το πρώτο de facto του χωριού κτηματομεσίτης: απέκτησε οικόπεδα από ντόπιους και τα πούλησε σε αριστοκράτες Άγγλους γνωστούς του. Στο Βίλα Βικτώρια, ο Woolfield εισήγαγε τη χλωρίδα στην ακτή που τελικά θεωρήθηκε ως τυπική της περιοχής και από πολλούς θεωρήθηκε ιθαγενής: φραγκοστάφυλο, γλυκοπατάτα, ευκάλυπτος και ακακία. Σύντομα μιμόζα και φοίνικες ενώθηκαν μαζί τους.

Not content with these adornments to the landscape, Brougham himself led the way in importing turf from England to create an ‘English country garden’ – although the summer temperatures meant it had to be replaced every year.

Άνθρωπος με πολλές απόψεις, η γραφή του δεν σταμάτησε ποτέ, συμπεριλαμβανομένων των πολλών σκέψεων, βιβλίων και αυτοβιογραφίας του. Συχνά διασκέδαζε στη βίλα του στις Κάννες, φέρνοντας καλεσμένους υψηλού προφίλ όπως ο βασιλιάς Λουίζ-Φίλιππος της Γαλλίας στις Κάννες.

Ο Brougham δεν ξαναπαντρεύτηκε ποτέ και πέρασε μεγάλο μέρος των τελευταίων 30 ετών της ζωής του στις Κάννες, μέχρι τον θάνατό του την άνοιξη του 1868 (σε ηλικία 89 ετών). Το σώμα του είναι θαμμένο στο νεκροταφείο Grand Jas των Καννών , και ένα άγαλμα του Λόρδου Brougham βρίσκεται στο Allée de la Liberté , δίπλα στο Palais des Festivals. Υπάρχει επίσης μια λεωφόρος Lord Brougham στη μνήμη του. Η βίλα του στέκεται ακόμα, αλλά από τότε έχει ανακαινιστεί και χωριστεί σε διαμερίσματα κατοικιών. Το πανδοχείο Auberge Pinchinat είναι πλέον μια ιδιωτική κατοικία. Παραδείγματα της αρχικής άμαξας Brougham εξακολουθούν να αποτελούν μέρος των συλλογών στα Ανάκτορα του Μπάκιγχαμ, στο Castle Howard στο Γιορκσάιρ και στο Littlecote στο Berkshire.

Αν οι δεόντως αγγλισμένες Κάννες ήταν δημιούργημα του Henry Brougham, ο Menton ήταν το παιδί του Δρ Τζέιμς Χένρι Μπένετ. Οι Κάννες ήταν για τα ζωντανά, ενώ Μεντόν ήταν για τους ετοιμοθάνατους. Μάθετε για η γέννηση της Γαλλικής Ριβιέρας και το γήπεδο του Μεντόν σε άρρωστους Βρετανούς.